{ARGIEF}

Ek het met elke diens deel gevoel van dit wat plaasvind in die kerk.  My totale uitkyk op die lewe het verander weens die feit dat `n gesprek met ander net nie meer `n normale gesprek kan wees nie.  Ek het werklik dinge om my begin waarneem en het met elke gesprek my daarop toegespits om werklik te luister. Ek het vir die eerste keer besef met hoeveel openheid ander mense my nader en in die proses het ek geweldig baie van myself en van hulle geleer.  Hierdie benadering het my ook gehelp om oor kultuur-, kerk-  en kleurgrense te beweeg wat ek nie voorheen so maklik sou kon doen nie en daardeur het ek ook toegelaat dat ander my grense oorsteek.

 Ek het ook `n opgewondenheid in die kerk en by ander lidmate van die gemeente  beleef tydens die Pinksterdienste en getalle wat elke aand gegroei het, was `n bewys dat mense net nie kon stilbly oor wat hulle ervaar het nie-hulle moes dit deel en het daardeur ander nuuskierig gemaak. Dit kan nie anders dat ek hierdie as `n lewensstyl moet implementeer in my lewe nie, want dit gaan nie net oor wat ek leer uit die proses nie, maar ook om die wil van die Here te doen.