Die koerant het ons vanoggend begroet met foto’s en berigte oor `n yskoue en prentjiemooi wêreld, als te danke aan die sneeu wat daar geval het. En dit is mooi. Dit laat jou hunker na die geborgenheid van `n warm kaggel, terwyl jy toegewikkel sit in `n lekker kombers. Tog was ek laasnag `n paar keer wakker en het ek lê en wonder oor die mense wat ek nog die week onder komberse op die sypaadjies van Kaapstad sien lê het. Ek het gewonder oor hoe koud, koud daar voel. Miskien moet ek net een nag, net een nag in so `n koue onder koerante en `n klam kombers buite gaan slaap…
Skuldig voel sal niks help nie. Dit help niemand nie. Miskien moet ek net êrens begin en aan een iemand se lewe `n verskil maak en `n bietjie meer sensitief en `n bietjie meer dankbaar self leef.
{ARGIEF}