{ARGIEF}

Dit help meesal om dan ‘n nog duideliker ek-boodskap te gee, maar eers nadat jy met volle aandag na jou kind se kant van die saak geluister het (jouself in die kind se skoene geplaas het) en verwoord het wat jy hoor:

Ma: “Ek verstaan dat jy so verdiep was in jou boek dat jy dit nie wou neersit nie en dat jy van mening is dat ek vitterig is oor die kombuis. Miskien is jy reg en ons kan later daaroor gesels, maar ek raak gefrustreerd as ek die ete wil voorberei en sommige van die gereedskap wat ek nodig het is nog vuil.”

Die kind sal voel dat sy gehoor is, terwyl jy nie veroordelend was nie maar terselfdertyd nie  jou gevoelens onderdruk het nie. Op die manier kommunikeer jy jou behoeftes terwyl jy terselfdertyd jou kind se behoeftes en gevoelens in ag neem.

As jy ‘n ouer is wat boonop sorg dat jou kind genoeg kwaliteit tyd kry, sal hierdie benadering meesal werk.