Totius (J.D. du Toit) (1877-1953)
o Die pyn-gedagte
o Die pyn-gedagte: My kind is dood! …
dit brand soos ’n pyl in my.
Die mense sien daar niks nie van,
en die Here alleen die weet wat ek ly.
Die dae kom en die nagte gaan;
die skadu’s word lank en weer kort;
die drywerstem van my werk weerklink,
en ek gaan op my kruisweg vort.
*
Maar daar skiet aldeur ’n pyn in my hart,
só, dat my lewe se glans verdwyn:
Jou kind is dood met ’n vreeslike dood!
en – ek gryp my bors van die pyn.
o Die bliksemgedagte! … Ja, lieflingskind,
één straal het jou skone liggaam verskroei,
maar bliksemstrale sonder tal
laat my binneste brand en bloei.
Sy was so teer soos ’n vlindertjie,
sy ’t lugtig omheen geswerf;
’n asempie wind kon haar vlerkies breek
en – kyk watter dood moes sy sterf!
Hoe weinig die kinders wat so moet sterf,
dis één uit die tienduisend-tal,
en ag! dat dit sy was en ek moes sien
dat sy dood in my arms val!
o Die pyn-gedagte: My kind is dood! …
dit brand soos ’n pyl in my;
die mense die sien daar niks nie van,
en die Here alleen die weet wat ek ly.
P. J. Philander (geb. 1921)
Haar uitvaart
Al oor my dak het hul gemaal …
dié voëltjies het vir haar kom haal.
Half-toegevoue vuisies klein
het ylings na die doodsgordyn
gegryp en dan weer moeg verslap …
die sweet het langs haar slapies afgetap.
Haar ogies sien ek duidelik nog,
hul het vir my gesmeek om tog
te help … die pyn te stil,
maar ek was magteloos teen Sy wil,
en halfweg na die hospitaal
het, asemloos, die dood ons ingehaal.
Lewe en dood – liefde?
Lewe en Dood
geskenk, genade, geneem
van alles gestroop
sonder toekoms en sonder hoop
arm en leeg van gees
kan God werklik daarin wees?
Is die JA vir die lewe
werklik ‘n NEE vir die dood
is ‘n JA vir hoop
ook vir hierdie donker nood?
Verbyster, verslaan, verstom
waar sal ons troos vandaan kom?
Sy asem skenk lewe,
energie, handjies wat soekend gryp, bewe
realiteit wat skielik in ‘n wasige droom opgaan
dis so sinloos, kan ons dit verstaan
is daar werklik ‘n skakel
tussen gebrokenheid en ewigheid
tussen sinloosheid
en God se teenwoordigheid
Kan gestroop en verslae van Gees
werklik tot in ewigheid geseën wees
en die wat treur en ween
kom troos deur God se seën?
Energie en lewe wat eenmaal bestaan
kan nooit weer vergaan
dit kan wel van een vorm na ander transformeer
maar word steeds
deur God se teenwoordigheid beheer
selfs hoop en wysheid sal soms stom bly staan
maar God se liefde hou vir ewig aan
Daar in die stilte van jou nag
hou Hy geduldig en liefdevol wag
en wanneer jy wil skree en skel
omdat opstandigheid en pyn jou verteer
sal Hy ook dit absorbeer
as jou gedagtes rondtol
en jy tot op jou as vassit in die sand
onthou jou droom is nou in sy Vaderhand
ja, terwyl die lewe wel transformeer
word dit deur God se ewige liefde beheer
God se JA vir die lewe
Is juis vir ‘n gebroke wêreld in nood
Sy passie vir die lewe
breek die kettings van die dood
as die gordyn sak oor ons hoop
in die skemering van ons pyn
gaan God se arms vir ons oop
en laat Hy die duisternis verdwyn
energie, lewe, lig
is die wonder wat sy liefde in ons verrig
‘n lamp vir jou voet
en ‘n lig vir jou pad
Hy wil ook jou hand kom vat
Sy liefde sal voortdurend transformeer
omdat Hy die lewe vir jou begeer
miskien voel jy verslae en verdwaas
soos ʼn kind
mag jy in sy Vaderarms jou tuiste vind