{ARGIEF}

Ek het by ‘n jong egpaar betrokke geraak wie se vroeggebore baba na 3 dae gesterf het. Hulle het lank gewag vir die baba en toe hierdie tragedie. Die ma het baie vrae oor godsdiens en geloof gehad. Ek wou vir hulle iets gee wat hul sou laat verstaan dat die tragedies ook met “goeie” mense gebeur en dat God in dit alles steeds teenwoordig is. Daarom eers die twee gedigte van Totius en Philander en toe my eie worsteling saam met hulle.

Totius (J.D. du Toit) (1877-1953)

o Die pyn-gedagte

o Die pyn-gedagte: My kind is dood! …

dit brand soos ’n pyl in my.

Die mense sien daar niks nie van,

en die Here alleen die weet wat ek ly.

Die dae kom en die nagte gaan;

die skadu’s word lank en weer kort;

die drywerstem van my werk weerklink,

en ek gaan op my kruisweg vort.

*

Maar daar skiet aldeur ’n pyn in my hart,

só, dat my lewe se glans verdwyn:

Jou kind is dood met ’n vreeslike dood!

en – ek gryp my bors van die pyn.

o Die bliksemgedagte! … Ja, lieflingskind,

één straal het jou skone liggaam verskroei,

maar bliksemstrale sonder tal

laat my binneste brand en bloei.

Sy was so teer soos ’n vlindertjie,

sy ’t lugtig omheen geswerf;

’n asempie wind kon haar vlerkies breek

en – kyk watter dood moes sy sterf!

Hoe weinig die kinders wat so moet sterf,

dis één uit die tienduisend-tal,

en ag! dat dit sy was en ek moes sien

dat sy dood in my arms val!

o Die pyn-gedagte: My kind is dood! …

dit brand soos ’n pyl in my;

die mense die sien daar niks nie van,

en die Here alleen die weet wat ek ly.

P. J. Philander (geb. 1921)

Haar uitvaart

Al oor my dak het hul gemaal …

dié voëltjies het vir haar kom haal.

Half-toegevoue vuisies klein

het ylings na die doodsgordyn

gegryp en dan weer moeg verslap …

die sweet het langs haar slapies afgetap.

Haar ogies sien ek duidelik nog,

hul het vir my gesmeek om tog

te help … die pyn te stil,

maar ek was magteloos teen Sy wil,

en halfweg na die hospitaal

het, asemloos, die dood ons ingehaal.

Lewe en dood – liefde?

Lewe en Dood

geskenk, genade, geneem

van alles gestroop

sonder toekoms en sonder hoop

arm en leeg van gees

kan God werklik  daarin wees?

Is die JA vir die lewe

werklik ‘n NEE vir die dood

is ‘n JA vir hoop

ook vir hierdie donker nood?

Verbyster, verslaan, verstom

waar sal ons troos vandaan kom?

Sy asem skenk lewe,

energie, handjies wat soekend gryp, bewe

realiteit wat skielik in ‘n wasige droom opgaan

dis so sinloos, kan ons dit verstaan

is daar werklik ‘n skakel

tussen gebrokenheid en ewigheid

tussen sinloosheid

en God se teenwoordigheid

Kan gestroop en verslae van Gees

werklik tot in ewigheid geseën wees

en die wat treur en ween

kom troos deur God se seën?

Energie en lewe wat eenmaal bestaan

kan nooit weer vergaan

dit kan wel van een vorm na ander transformeer

maar word steeds

deur God se teenwoordigheid beheer

selfs hoop en wysheid sal soms stom bly staan

maar God se liefde hou vir ewig aan

Daar in die stilte van jou nag

hou Hy geduldig en liefdevol wag

en wanneer jy wil skree en skel

omdat opstandigheid en pyn jou verteer

sal Hy ook dit absorbeer

as jou gedagtes rondtol

en jy tot op jou as vassit in die sand

onthou jou droom is nou in sy Vaderhand

ja, terwyl die lewe wel transformeer

word dit deur God se ewige liefde beheer

God se JA vir die lewe

Is juis vir ‘n gebroke wêreld in nood

Sy passie vir die lewe

breek die kettings van die dood

as die gordyn sak oor ons hoop

in die skemering van ons pyn

gaan God se arms vir ons oop

en laat Hy die duisternis verdwyn

energie, lewe, lig

is die wonder wat sy liefde in ons verrig

‘n lamp vir jou voet

en ‘n lig vir jou pad

Hy wil ook jou hand kom vat

Sy liefde sal voortdurend transformeer

omdat  Hy die lewe vir jou begeer

miskien voel jy verslae en verdwaas

soos ʼn kind

mag jy in sy Vaderarms jou tuiste vind