Daar word so maklik gesê
dood is deel van die lewe
die sekerheid wat daarin lê
bepaal ons hele aardse strewe
Die nie vir ons om te kies
wanneer ons gebore word
óf die lengte van die lewe
al soms is dit ontstellend kort
wil ons regtig hierdie mag beheer
wil ons sy beslissings keer?
Daar is hierdie ruimte
waarin ons kan kies en speel
die plek waar ons kan liefhê
en mekaar met deernis streel
die plek waarin ons keuses maak
kan besluit wat maak regtig saak
Ons stel geen grense
aan ons en ons kinders
se drome en wense
wie van ons sou die grens wou stel
waarbinne ander hul drome moes tel?
Wil ons regtig hierdie mag beheer
sou dit ons help om vervuld te leef
sou dit enige van ons vrese besweer
sou dit ons vry maak om na nuwe hoogtes te streef
óf sou dit ons beangs ons dae laat tel
ons heen en weer laat skarrel
sou ons begin om planne op te stel
terwyl wolke van waansin om ons warrel
sou ons nuwe projekte aanpak
of verlam wag dat die gordyn oor ons moet sak?
Kan ons die ruimte en die vryheid sien
kan ons hierdie lewe en energie verdien
kan ons leef uit God se guns
want alleen dan word die lewe
‘n samevlegting van keuses en kuns
‘n Simfonie waarin liefde, vreugde
opborrel tot die cresendo’s
wat afgewissel word deur die stil,
soms hartseer en verlate adagio’s
op hierdie bladmusiek van lewe
word ons toe gelaat
om ons eie woorde te skryf
soms is dit juis hierdie inspirasie
wat die donker, onverstaanbare oomblikke verdryf
Wil ons die oseane se grense se stel
besluit wanneer is dit laag- of hooggety
wil ons die rimte van die branders tel
wil ons regtig teen die strome stry
of wil ons ons in die misterie daarvan verloor
deur net te kyk na die eindelose beweging
net weer die branders op die rotse hoor
en gevul word met die stil versekering
God het my in hierdie lewe gebring.
Kan ons die wind stuur of beheer
soms is dit ‘n briesie wat saggies,
vertroostend oor ons spoel
soms is dit die stormwind wat alles omkeer
ons onbenullig, klein en swak laat voel
en wanneer hy om middernag om hoeke loei
en skaduwees tot monsters en demone groei
dan hoor ons die stem van die Een wat die wind beheer
wat die son beveel om die lig te laat terugkeer
en wanneer sy deurboorde hand oor my streel
skep Hy weer ruimte vir my om my lied te speel.
Wil ons verantwoordelikheid neem vir elke draai in die pad
wil ons werklik bepaal hoe steil die opdraend wat ons moet stap
sal ons kies om deur swaarkry verrassend te groei
sal ons kies om uit klowe boontoe te stoei
en nuwe heerlike uitsigte te ontdek,
ja, selfs wanneer die grys mis oor ons trek
en ons totaal beheer en rigting verloor
dis dan wanneer ons die Vaderstem wil hoor.
Wanneer vrees en angs ons verteer
in ons stil en seer
as ons ons met hoop oorgee aan sy beheer
dis wanneer ons meer van sy hartklop leer
dan sug sy Gees saam met ons gees
in sy hand sal ons uiteindelik veilig wees
Daar is die laaste duister grens
wat ons almal wil weg wens
Wie sien kans om in daardie donker grot
van godsverlatenheid in te stap.
Hy het in die duisternis in gedaal
die magte van boosheid
het hul woede op Hom uitgehaal.
na drie dae het die lig deur God se mag verskyn
die duisternis, woede en vrees het verdwyn
Liefde, lewe lig skyn nou vry
en sal elkeen na die Vader begelei
Hy steek sy hand uit
en terwyl ons die laaste treë stap
word ons genooi
om die laaste vers van ons lewenslied te voltooi
en dan saam met die hemelkoor
word hierdie lied gehoor
op die maat van ons musiek stap ons nader
na ons Hemelvader
en daar uiteindelik gestroop
van alle pyn en wanhoop
vou die ewigheid voor ons oop
sodat ons bly en vry kan sing
onder hemelse begeleiding