Ek wonder saam met Rethie oor die begin van so ‘n gesprek in jou gemeente. Kan jy nie vir ons leiding gee oor hoe jy so ‘n gesprek kan begin nie. Ek glo ons gemeente staan voor so ‘n keuse. En vir baie lidmate gee die feit dat ons nog (probeer) huisbesoek doen, ‘n mate van troos dat die dominee darem iewers besig is.
Aan die ander kant is ek versigtig, omdat ek glo ek tog baie kontak gaan inboet, my ‘reg om iemand pastoraal te versorg’ is daarmee heen as ek iemand nie ken nie. Hoe anders, as deur huisbesoek, leer ek my gemeente ken?
‘n Laaste opmerking wat ek wil maak is dat lidmate emosioneel raak oor huisbesoek. Ek het nou die dag in ‘n gesprek met ‘n ander predikant, rondom ‘n braaivleisvuur, oor die blog van jou gesels – ja, ja, ek weet mens gesels nie oor sulke goed rondom ‘n braaivleisvuur nie – en die ou het omtrent ballisties gegaan toe ek s^e huisbesoek kan sleg wees vir die gemeente.
{ARGIEF}