Uit my ervaring as predikant (van 1998 – 1997) in Worcester, stem ek heelhartig saam met die bevindinge van die artikel. Ekhet tot die gevolgtrekking gekom dat huisbesoek ‘n vermorsing van tyd is.
My sinvolste gesprekke was waar ek informeel saam met lidmate goed gedoen het (by skottelgoed was na ‘n begrafnis, vuurmaak voor ‘n braai, selfs as ek skole rugby gaan kyk omdat my lidmate se kinders speel – ek het net dogters). Dan het die vrae wat ek graag by huisbesoek sou wou bespreek dikwels uitgekom.
Sedert 1997 was die Ds 1 of 2 keer by my. Of ek hom sal opsoek, hang af van hoe ek sy pastorale ingesteld beleef of die kansel of tydens tee na die diens.
Maar dit is maar net Demas (hy wat die teenswoordige wereld liefgekry het) wat praat. Tog dink ek predikante sal goed doen om meer met die Demasse te praar – hulle ken twee werelde.
Sterkte aan al die Dominees – julle het nie ‘n maklike job nie.
{ARGIEF}