{ARGIEF}

Deon Strydom dink so ‘n bietjie na oor sy ervaring oor kursusse.

Hy skryf die volgende op sy blog Diakonos

Kursusse, werkswinkels, en dies meer. Die moeite werd of “jolly” patrollie? My eie ondervinding oor die laaste twee jaar met die VBO (Voortgestette Bedienings Ontwikkeling) gerigte kursusse is dat nie een van hulle ‘n “jolly” patrollie was nie, maar dat hulle tog verskil het in die tipe groei wat in ‘n mens na vore kom. Van die kursusse bring meestal intellektuele stimulasie na vore. Ander weer bring ‘n sekere mate van geestelike of persoonlike groei na vore. Het egter onlangs ‘n Fasiliterende Leierskap kursus bygewoon wat ‘n totaal ander tipe groei na vore gebring het. Dit was een van daai kursusse waar mens dinge eers moes verteer om sin van te maak. En soos een van die kursus gangers (nie ‘n dominee nie), gesê het: “Hoe kry jy ‘n klomp predikante vir ‘n terapie sessie bymekaar? Jy vertel vir hulle dis ‘n Leierskap kursus!”

 

Daar sit ons toe, Dominees, “gewone lidmate” en nie-lidmate. Van die NG Kerk, VG Kerk en Congregational Kerk, en op die tweede dag van die kursus vertel ons vir mekaar van ons grootste pyn. Hoe gebeur so iets? Hoe gebeur dit dat mense van verskillende kerke en rasse, wat mekaar die vorige dag vir die eerste keer gesien het, so openlik van hulle pyn en vreugde kon praat?

Frederik Marais, die hoofaanbieder, het vanaf die eerste oomblik op dag een die reëls goed duidelik gemaak.

  • Ons gaan diep en blaamloos na mekaar luister.
  • Ons gaan mekaar bevestig wanneer ons iets hoor wat ons aanspreek.
  • Ons gaan ons voorveronderstellings suspendeer, op die lyn hang.

Lees die storie verder op Deon se Blog