Dít is die goue draad wat deur hierdie gedeelte loop. God openbaar Homself as die God wat ruimte skep vir die ander, wat versamel en (selfs) byvoeg by die wat reeds bymekaar gemaak is. Hiertoe word die Israelitiese volk opgeroep. Om die vreemdeling te ontvang, tuis te maak, te verwelkom en deel te laat voel. Die gedagte oor die verwelkoming en die betoon van gasvryheid aan die vreemdeling, word deur Robert Vosloo in sy boek, Engele as Gaste, belig. Volgens hom was daar verskillende terme om uitdrukking aan ‘n vreemde te gee. Hy praat van ger, iemand wat ’n ander samelewing verlaat het en ’n tyd lank in Israel gebly het en wat geregtig was op beskerming. Dan praat hy van nochri; iemand wat ’n ger was, maar wat op ’n afstand gebly het en hul andersheid wou behou het. Hy is ook beter bekend as die buitestaander. Die derde groep van vreemdelinge is die zar, ’n Jood wat buite die tempel gebly het. Hulle was eintlik vreemdelinge van hul eie identiteite. Hulle word ook beskryf as vyandige vreemdelinge en daarom was die zar ’n bedreiging.

Sewende Sondag in Koninkrykstyd 31 Julie 2011

Interessant dat die perikoop begin met: “Hier volg besonderhede oor Isak, seun van Abraham” en eindig met “Dit is hoe min Esau gedink het van sy reg as eersgeborene”.

Kom ons begin met Esau

Hoe gebeur dit dat ‘n mens kan toelaat dat die genieting van ‘n oomblik jou hele lewe kan weggooi – by wyse van spreke? Dat jy soos Esau so blasé kan raak oor iets so belangrik?

Of dit seks is, of geld, of mag of honger of woede of wat ook al, jy laat willens en wetens toe dat daardie behoefte jou vir die oomblik verblind. Die ‘willens en wetens’ het natuuurlik ook ander name soos ontkenning – wat jou die gevare en gevolge van die versoeking mis laat kyk. Of minimalisering – wat die rooilig hoogstens oranje laat skyn. Of soos in die geval van Esau, rasionalisering – dit is tog in elk geval van verbygaande aard.

Sagaria 9:9-10

My eerste reaksie was, sjoe, die Amerikaners kan darem in groot woorde met mekaar (en nou met ons ook) praat. Vir ‘n Amerikaner moet jy altyd groter, beter en ryker as iemand anders wees om te kan sê jy is ‘n sukses.

Verder geluister is bedoel as Tweede gedagtes oor die Leesrooster se Fokusteks vir die week. Hierdie week is die 150 ste bydrae geplaas. Nie net is dit in die 3 dae wat dit geplaas is, reeds 98 keer gelees nie, maar die 150 bydraes is al 195 155 keer gelees! Hier is...

Oor geloof en selfbeperking; mag en beheer

Wanneer gelowiges deur die Gees gedryf word, erken hul hul beperkinge en pas hul selfbeperking toe. Dit gaan daarom in geloof nie oor mag en beheer nie. God as Skepper se mag lê nie in die grootheid nie, maar in die kreatiwiteit. “Kreatiewe mag hou dissipline en selfbeperking aan die kant van die Skepper in, soos ‘n dramaturg wat toelaat dat sy of haar karakters in die drama hul eie karakters ontwikkel” (Migliore in the Power of God, 1983). In Jesus Christus ken ons God as medelydende mag. Dit is die mag van lydingsliefde. (Migliore). Deur die mag van die Heilige Gees, die gewer van nuwe lewe, verander ons na die beeld van ons Skepper en Verlosser (Migliore).